Gezamelijke zaal~

Milans blik gleed langs alle personen in de ruimte. Blijkbaar had niemand zin om het woord te nemen. Zelf had hij ook geen zin om toespraakjes te houden, maar hier een beetje doelloos zitten stelde ook niet veel voor.
'Nou ik weet niet wat jullie van plan zijn maar ik ga een kamer opeisen,' zei hij uiteindelijk met zijn sigaret in zijn mondhoek. Hij pakte zijn weekendtas en stond op, waarna hij de zaal verliet.

Pete zag een jongen die net iets had gezegd over een kamer. Goed idee. Pete stond ook op en legde het boek en pakje kaarten in zijn tasdinggeval en ritste hem dicht. Daarna verliet hij de zaal met zijn bagage.

Lauren zuchtte even zacht, en keek nog steeds met precies dezelfde blik naar Amory. 'Sommige mensen, Amory, weten dingen van te voren.' zei ze. Ze vond het altijd vervelend om te zeggen dat ze helderziend was. Dat klonk alsof ze alles scherper en helderder zag dan andere mensen.

((sorry ik moest mijn moeder uitleggen waarom ik mijn hoofd heb 'verminkt'))

Justin keek op. 'Da's 'n beter idee' zei hij kort na Milan, pakte zijn koffer en stond op. Hij keek nog één keertje naar alle mensen. Alleen 2 meisjes praatten met elkaar, meer niet.

"En sommige mensen vinden dat niet normaal." Beet Amory haar onverwachts toe. Haalde die griet een grapje met haar uit? Ze klonk wel alsof ze één of andere helderziende onsterfelijke godin was. Wat moest ze van haar?

Renzo leek het gesprek van Amory en Lauren te volgen zonder echt hun kant op te raken. Dus hij was niet de enige met een paranormale gave hier? En zo te zien vond het meisje het ook niet iets om stil te houden, maar vond het juist leuk om er mee te 'pronken'. Renzo had hier altijd een hekel aan gehad. Zonder een woord te zeggen stond hij op en begon hun rond en liep hij wat rond in de zaal.

'Ik zag je in een visioen.' zei Lauren. 'Ik snap alleen niet waarom jij erin voor kwam.' zei ze, waarna ze zich omkeerde. Als ze zo gaat beginnen.. Ze ging een kamer uitzoeken.

"Ja en ik heb drie ogen zeker." Amory nam haar koffer en baande zich een weg naar de eerste verdieping. Hoe nseller ze een kamer had, hoe beter. Weg van al die ongezellige mensen.

Opeens zag Steve een hele lekkere jongen, hij besloot hem homo te maken zodat hij op hem viel!

HAHAHAHA HGRAPJE

----------------------------
Echte bericht:


Steve keek naar de twee meisjes. Allebei bijzonder knap. Hij twijfelde of hij er heen zou gaan, maar koos ervoor om het niet te doen. Hij wou geen moeite doen. Hij wreef even kort in zijn ogen. Hij merkte dat hij ontzettend moe was geworden, maar had geen zin om een kamer te zoeken. Waarschijnlijk zou er toch een kribbe zijn waarin je kon slapen. Niet zijn ding.

Renzo kon het niet laten om even te grijnzen, het meisje had blijkbaar verwacht dat het andere meisje genaamd Amory haar gelijk als een God zou beschouwen en haar helemaal wonderbaarlijk zou vinden. Renzo vond dit geweldig.

Milan had een kamer uitgezocht en besloot maar terug te lopen naar de zaal om iedereen te vertellen welke kamer van hem was. Toen hij binnenkwam zag hij dat het volk al iets was uitgedund. 'Ik wilde even zeggen dat de kamer aan het eind van de gang van mij is. Niet zomaar binnenkomen a.u.b. Er zitten geen sleutels in de sloten van de deuren dus dat is een beetje vervelend,' zei hij in het algemeen.

Steve keek de jongen aan en rolde even kort zijn ogen. 'Fijn dat je dat ons even meld. Ben je gelukkig met je kamer?'zei hij op een sarcastische wijze. Wat een idioot alsof iemand het wat kon schelen welke kamer hij had.

Anna had een tijdje naar het gesprek geluisterd maar het was niet zo interessant geweest. Een paar waren al vertrokken met een nijdige opmerking dus pakte ze haar koffer en liep ze geruisloos weg. Ze was waarschijnlijk niet echt opgemerkt, dus kon ze misschien ook makkelijk vertrekken. Ze liep naar boven om een kamer te zoeken, want ze had in haar verkenningstochtje al gezien dat die daar waren.

'niet zo'n grote bek jij. Ik schep alleen duidelijkheid zodat straks niet 1 of andere idioot dezelfde kamer opeist,' zei Milan terwijl hij de jongen die hem sarcastisch aangesproken had dreigend aankeek. Hij had absoluut geen zin in mensen die zich superieur gingen gedragen of hem gingen behandelen als een doetje of iets dergelijks. Iedereen zou maar naar hem luisteren en anders gingen er ongelukken gebeuren.

'Hoor jezelf nou. Ik ben je hond niet.' Hij keek hem spottend aan. 'Anders gebruik je toch lekker een naambordje of heb je nog niet leren schrijven?' Hij besefte niet eens wat hij zei, maar het was wel heel erg slap. Hij grijnsde even kort en schudde toen herstellend zijn hoofd. Daarna nam hij nog een trek van zijn sigaret. Hij bekeek de jongen nog eens. Hij kwam hem bekend voor, net of hij al een keer eerder met hem in contact was geweest.

Met haar koffer achter zich aan liep Lucy de grote zaal binnen, die zelfs voor een zaal die groot bedoelt was nog enorm groot was. En vooral ook oud. Waar was het licht? Het enige dat ze zag waren kaarsen. Hier en daar ving ze wat gedachtes op, maar om ze nou interessant te noemen? Niet bepaald. Met een zucht ging ze op een van de banken zitten, waardoor er gelijk een hoop stof vrijkwam. Great.

Milan liep op de jongen af en greep zijn shirt beet. 'Oh nee? Nou daar zou ik nog maar eens goed over nadenken als ik jou was,' siste hij waarna hij de jongen naar achter duwde. Hij drukte zijn sigaret uit op de broek van de jongen en bleef hem dreigend aankijken. Hij moest even goed duidelijk maken dat ruzie zoeken met hem niet erg slim was.

Renzo plofte zuchtend en geïrriteerd op de bank neer. Mensen begonnen nu al elkaar op te fokken, en hij begreep eigenlijk niet eens waarom. Hij keek nog even een keer rond, en staarde daarna dood voor zich uit en zette zichzelf op 'droom stand' waar hij wegzakte in zijn eigen gedachten. Hij keek al snel op toen hij een meisje binnen zag lopen en keek haar even aan. Zo te zien vond ze het niet geweldig hier, dat was aan haar blik te zien. Renzo keek daarna weer even de zaal rond en glimlachte. Hoe raar het ook klonk, hij vond dat dit kasteel iets leuks had.. But if I can say the same thing about the people in here .. Daarna keek hij weer op naar de twee jongens die ondertussen al bijna aan het vechten waren. De jongen met blonde haren wou duidelijk maken dat mensen geen ruzie met hem moesten zoeken.

Steve gaf geen kick en grijnsde breed. Nu verveelde hij zich tenminste niet meer. Hij pakte de jongen zijn hand beet en duwde het weg, zodat hij niet meer zijn shirt vast hield. 'Goed over nadenken? Mmh, oké gedaan! En ik denk dat jij eerder mijn hond kunt worden. Maar we wachten dat nog maar even af. Ik geloof dat je nog wat speels bent.' Hij keek de jongen emotieloos aan. Hij was weer lekker slim bezig om meteen weer ruzie te trappen, maarja nu moest hij zich ook niet als een pussy opstellen. Anders kon hij ook nooit een naam maken.

Jason had zijn kamer uitgezocht en liep weer terug. Ja hoor, daar beginnen we al, dacht hij terwijl hij naar de jongens keek. Wat was er nu al misgegaan?

Lucy draaide haar hoofd gelijk om toen ze dacht dat iemand wat tegen haar zei, maar het waren blijkbaar alleen gedachtes geweest. En hij had nog gelijk ook. Niet erg gezellige mensen nee. Het leek wel of ze hierheen kwamen alleen om ruzie te maken. Niet de soort mensen waar zij mee om zou gaan, totaal niet.

Milan zette zijn voet op de leuning van de bank en duwde hem zo (met moeite) op zijn kant. 'Oppassen kleintje,' siste hij, waarna hij de bank nog een trap gaf en een nieuwe sigaret op stak. In zijn weekendtas had hij nog een pistool zitten, die hij had gejat van zijn vader. Misschien moest hij die maar eens tevoorschijn halen. Dan hield die spuit elf zijn kop vast wel.

(( godjandorrie wat een kettingroker XD ))

Renzo draaide zich weer om naar het meisje maar realiseerde zich toen weer dat het haar gedachte waren waarbij hij zich weer omdraaide naar de jongens. Hun allebei leken het blijkbaar belangrijk te vinden om te laten zien dat mensen niet ruzie met ze moesten gaan vinden. De andere jongen vond de gedachte om als 'pussy' aan te zien ook niet geweldig. Renzo zuchtte en staarde weer wat dood voor zich uit. Great, that's just great.