Lauren en Steve's kamer

Een kleine, simpele kamer met een dun laagje stof op de vloer en de meubels. Er staan twee eenpersoonsbedden en naast ieder bed een nachtkastje met een kaars erop. Gezellig is de kamer niet bepaald, aan de muur hangt niets en andere decoratie is ook ver te zoeken.


Toegang: Knock, knock, knocking on heavens door.

Lauren stapte de kamer binnen met haar tas en bekeek de kamer nog een keer. Ze bedacht zich hoe de kamers op slot konden, ze had immers geen sloten gezien. Eenmaal kijkend naar de deur begreep ze het. Een houten balk die je in een ijzeren haak kon leggen, zodat de kamer gesloten was, wat alleen mogelijk was van binnenuit. Ze opende haar tas, en het eerste wat ze eruit haalde was, natuurlijk, haar dagboek. Voorzichtig legde ze het neer op het nachtkastje. Ze pakte de kleine hoeveelheid kleding uit haar tas en legde het neer in de oude linnenkast die in de hoek van de kamer stond. Ze vroeg zich af waarom ze hier eigenlijk zonder tegen te sputteren heen was gegaan, toen haar moeder het voorstelde, waarschijnlijk om eindelijk eens van haar af te zijn.

Eindelijk een deur die wel open ging, hij had al heel veel geprobeerd, maar bij allen zaten ze opslot of iemand schreeuwde 'BEZET!'. Hij zuchtte, maar opeens zag hij Lauren, het was háár kamer dus al. Hij zuchtte. 'Eeh, sorry. Ik zoek een kamer, veel te laat natuurlijk. Alles is bezet.' Hij glimlachte kort en maakte aanstalten om weer weg te gaan..

Lauren keek op en zag Steve staan. 'Ho! Wacht!' zei ze snel, voordat hij wegging. 'Ik heb nog een bed vrij.' zei ze vriendelijk terwijl ze wenkte naar het lege bed aan de andere kant van de kleine kamer.

'Meen je dat?'hij glimlachte breed. 'Super bedankt!'zei hij zonder op antwoord te wachten. Dat liet hij zich geen twee keer zeggen. Hij gooide zijn kleine tas op het lege bed en plofte daar zelf ook neer. 'Wat een kut kasteel, zo groot en dan allemaal van die kleine kamers.'hij zuchtte. 'Gelukkig zijn de bedden opzich wel comfertabel.'

Lauren glimlachte. 'Ja hé, en ze hadden wel even schoonmaaksters mogen sturen ofzo.' zei ze terwijl ze haar vinger over het nachtkastje heen haalde, waardoor er een laag stof op haar vinger kwam.

'Dat had inderdaad wel even gemogen.'zei hij terwijl hij vol afschuw wat rond keek. 'Die zijn vast allemaal verdronken in de gracht.' Hij schudde zijn hoofd en ging op zijn bed liggen, terwijl hij naar het plafond staarde dat wat geel achtig was. Fijne aanblik, not.

'Morgen kijk ik wel of er een bezem te vinden is ofzo, als dat niet al te modern is voor dit kasteel.' grapte ze.

Hij glimlachte. 'Mmh, ik denk dat je het met de haren van een hoofd moet doen. Ik zag buiten een onthoofd iemand liggen!'

Lauren glimlachtte. 'Lekker fris!' Ze pakte haar deken vast en haalde de sloop eraf, om een schone, meegebrachte van thuis er nieuw omheen te doen. Hetzelfde deed ze met haar kussensloop en laken. 'Altijd handig, schoon beddengoed.' Vooral in zo'n muffe plek als deze. Het dekbedovertrek was lichtblauw met horizontale zwarte, grijze en witte strepen erop, met bijpassend kussensloop natuurlijk.

Hij knikte, hoewel hij wel tevreden was met deze. Waarschijnlijk zou hij toch nooit op zijn eigen bed slapen. Hij was altijd wel ergens buiten of zou in slaap vallen op de bank. Steve ging weer recht op zitten en leunde met zijn hoofd op zijn knieeën. 'Is hier toevallig geen douche ofzo?'

Lauren schudde haar hoofd. 'En als er hier douches zouden zijn, zou er waarschijnlijk grachtwater uit komen. Maar ik weet wat veel beters.. ik heb een groot, en heel helder meer gezien. Dat wordt de komende tijd dan maar mijn douche.' zei ze.