Het Grasveld

Het grasveld is echt HUGEEEE. Het ligt vlakvoor de ingang van het kasteel. Er zijn bankjes, boompjes, tuinhuisjes, etc! prachtig joh.

Met een sigaret in zijn rechterhand en de riem die aan de halsband van zijn hond vast in zijn linkerhand liep hij door het grasveld. Hij was niet snel onder de indruk van een bepaalde stuk natuur, maar dit was gewoon in één woord geweldig. Hij ging zitten en deed de riem los. Sam was hem zeer dankbaar en begon over het grasveld te rennen. Steve zuchtte en deed zijn pet goed. Daarna nam hij nog een grote trek van zijn sigaret. Hoewel hij zich behoorlijk verveelde voelde hij zich toch ontspannen. Toch wou hij hier liever niet zijn, hij had nog geen contacten en had eigenlijk ook geen zin om zelf die eerste stap te zetten. Ze leken allemaal zo dood.

Yaela was het binnen wel een beetje zat geworden. De mensen leken alsof ze dood waren, maar toch zat er nog een klein beetje leven in. Het waren aparte figuren, hoewel zij ook wel apart kon zijn. Maar dit sloeg toch echt alles. Ze liep in diepe gedachten het grasveld op. Het was hier tamelijk rustig, maar toch was er iets wat niet rustig leek te zijn. Ze ging op de grond liggen en keek naar de wolken. Ze hield van de wolken, ze maakte haar altijd weer blij.

Hij stond weer op en gooide zijn sigaret weg. Hij moest toch echt eens kappen met dat spul. Hij zuchtte en liep wat rond de verschillende tuinhuisjes. Toen besloot hij om maar in één van de tuinhuisjes te gaan. Zien of daar wat viel te beleven. Hij verwachtte dat hij de deur van zo'n huisje makkelijk open kreeg, maar dat viel hem aardig tegen. Uit frustratie trapte hij een paar keer tegen de deur en wonder boven wonder hielp dat. Hij deed de deurkruk omlaag en met een ongelofelijk piepend geluid ging deze open. Hij stapte naar binnen en ongeweld klapte de deur met een enorme 'boem' achter hem dicht. Even schrok hij, maar al gauw herstelde hij zich. Hij zag geen hand voor ogen en koortstig dacht hij na hoe hij hier een licht kreeg. Hij tastte met zijn handen langs het muurtje, wanhopig op zoek naar een lichtknopje. Opeens voelde hij een kleed, zonder er over na te denken scheurde hij die af. Bingo, een raam, nu had hij genoeg licht om te zien wat er allemaal in het tuinhiusje stond. Het was opvallend groot, maar dat kwam vooral omdat het zo leeg was. Hij zuchtte en opeens viel zijn oog op een doodskist die helemaal achterin het tuinhuisje stond. Zijn hart begon onbewust sneller te gaan en hij zette een paar grote stappen zodat hij voor de doodskist stond. Zijn nieuwsgierigheid overwon alles en hij trok de doodskist open. Hij deinsde zonder dat hij het besefte achteruit, er van uitgaand dat er een verottend lijk in zat. Maar dat viel mee. Hij zette een klein pasje zodat hij weer voor de kist stond. Zag hij dat nou goed? Er zat diepte in. Hij boog zich over de kist en klapte één keer in zijn handen. Er zat geen bodem in..