Gezamelijke zaal~

Anna grijnsde breed en zakte onderuit. Ze ging liggen op de bank en keek naar het plafond. Daarna sloot ze haar ogen. "Dankjewel" fluisterde ze tegen de lucht.

Loelsma is leaving the building.

'Err, sorry I think you lost me ..' zei hij en trok gespeeld een wenkbrauw op en keek haar nog steeds verbaasd en afwachtend af. Patience.

"Dat is niet erg" zei Anna met een glimlachje. Ze opende haar ogen en ging rechtop zitten. "Wat zit daarin?" vroeg ze verbaasd, terwijl ze op zijn hoofd tikte met haar wijsvinger. Een vreemd schouwspel.

'I - I think I'd better go now.' zei hij en keek haar verbaasd aan terwijl hij opstond. Ze sprong van het ene onderwerp naar het andere. Hij was haar zelf kwijt geraakt. Hij stond op en liep naar de andere kant van de zaal. Confuuuuuuusssssion!

Anna lachte schamper. Zachtjes, voorzichtig. Ze had altijd al een uitzonderlijke intelligentie gehad, en vond het leuk om daar misbruik van te maken. Mensen verwarren maakte haar blij. Waarom wist ze niet precies, het gaf op de één of andere manier een gevoel van overmacht en daar hield ze wel van. Ze neuriede een deuntje en sloot haar ogen weer.